Scotland 2008
 
 
Aan de ontbijttafel maak ik kennis met de overige 2 gasten van de B&B. Twee dames op leeftijd uit Aberdeen. Wat volgt is een leuk gesprek en de dames blijken ook deze kant van Schotland redelijk goed te kennen. Net als Addy geven ook zij aan dat John O Groats niet echt de moeite waard is. Het heeft vooral een mythische aantrekkingskracht op Schotlandbezoekers omdat het bekend staat als het meest noordelijke puntje van Schotland - en omdat het Long Way Down avontuur van Ewan McGregor en Charley Boorman vanuit deze plaats vertrok. Maar als bestemming ‘an sich’ is het niet echt de moeite waard volgens de dames. Dit in tegenstelling tot Scourie. Dat zou echt een leuk stadje moeten zijn. Via de B894 ben ik er zo, maar in tegenstelling tot de weg er naartoe vind ik het dorp niet zo heel bijzonder. Misschien ben ik al te veel verwend de afgelopen dagen. De heerlijke weg en de strakblauwe lucht maken het echter een mooie start van de dag. De B-838 leidt me naar de Schotse noordkust. In Durness besluit ik mijn tank te vullen want de eerste tijd staan er alleen nog maar kleinere dorpjes op het programma. Het piepkleine tankstation wordt bediend door de eigenaar van het tegenovergelegen supermarktje. Gemoedelijkheid troef, want zowel de locals maken een praatje en ook het oudere stel dat met een camper op vakantie is knoopt een gesprekje aan. “Good day for a ride on one of those things” zegt de man, wijzend naar mijn motor. Dat kan ik alleen maar bekennen. Het is een prachtige dag. Dat geldt ook voor de rest van de noordkust. Af en toe is het niet te geloven dat dit een Brits strand is en waan je je in exotischer oorden. Al snel bereik ik Bettyhill. Addy had aangeraden om hier weer naar het zuiden te rijden richting Lairg. Dit zou een prachtige weg zijn. Maar omdat het nog vroeg is, en John o Groats toch niet meer al te ver is, kan ik de verleiding niet weerstaan en rij door in oostelijke richting. Achteraf blijkt maar weer dat een gewaarschuwd mens voor twee telt. Niet alleen slaat het weer om en rij ik de komende uren in bewolkte omstandigheden, ook is de weg naar John o Groats alles behalve de moeite waard. Lange rechte stukken vallen mij ten deel. Maar ja, ik kan niet zeggen dat ik niet gewaarschuwd ben. Het dorp zelf. Een slaapstadje met net daar buiten een paal waar je alleen mee op de foto mag als je een flink aantal Ponden afrekent. Dan krijg je na een paar weken het kiekje thuis gestuurd. Nee, dit was de omweg zeker niet waard. Het winkeltje met souvenirs kan daar geen verandering in brengen. Ik maak nog wat kiekjes, om toch een aandenken te hebben van mijn uitstapje naar deze ‘attractie’ en probeer deze plaats zo snel mogelijk achter me te laten. De heerlijke Schotse wegen laten echter nog een tijdje op zich wachten. Bochten zijn in deze streek moeilijk te vinden. Via de B-836 rij ik terug naar Reay. Hier moet ik al weer tanken en met een volle tank en na een snelle (en verlate) lunch zak ik via de B-897 verder af naar het zuiden. Langzamerhand komen de vertrouwde bochtige wegen weer terug, en ik rij kilometers lang door een zeer verlaten gebied. Sporadisch kom ik andere mensen tegen. Schapen daarentegen des te meer. En op een gegeven moment stuit ik op een kudde rendieren die midden op de weg staan. Echt een stukje middle of nowhere. De laatste kilometers van de dag zijn die via de B-9 naar Tain. Op zoek naar een comfortabel bed, beland ik bij de B&B van de Carrington’s, een ouder echtpaar waarvan de man honderduit vertelt over zijn werk in Nederland. Hij heeft in de havens gewerkt in Rotterdam. Wederom een erg hartelijke ontvangst. Meneer Carrington haalt zelfs zijn schuur overhoop om plankjes te vinden om mijn motor op te zetten zodat hij niet wegzakt in het grind. De kamer is erg simpel en sterk verouderd. De badkamer is niet veel anders. Alsof ik 30 jaar terug in de tijd ben gegaan. Maar het huis straalt een zekere rust en gemoedelijkheid uit en ik voel me al snel op mijn gemak. Ook het stadje zelf kan me wel bekoren, en ik sluit de dag af met een korte wandeling. Tijd om te gaan slapen. Meer informatie over de B&B van de Carrington’s vind je hier. naar dag 6http://nl.wikipedia.org/wiki/John_o'_Groatshttp://www.longwaydown.com/http://www.durness.org/http://www.tain.org.uk/index.asphttp://www.stelogic.com/carringtons/Dag%206.htmlshapeimage_2_link_0shapeimage_2_link_1shapeimage_2_link_2shapeimage_2_link_3shapeimage_2_link_4shapeimage_2_link_5
Dag 5: donderdag 15 mei 2008 Ullapool - Tain 476 km
De kaartjes posten
Op weg naar Scourie
Tussen Scourie en Durness
Tanken in Durness
De Schotse noordkust
Inderdaad....schotland
Prachtige wegen
...en uitzichten
Even lekker uitrusten
John O Groats...
En weer weg.....
:Via de B-897 naar het zuiden
De Carringtons B&B
Motor staat lekker droog.
Victorian Style
Vergane glorie, maar wel heel gemoedelijk....en schoon.
De kamer
Nog uit de tijd van de typemachine
Tain